Para mı mutluluğu getiren?

-

Mutluluk insanın hayatta her türlü imkana sahip olması değil, sahip olduklarıyla yetinmesini bilmesidir. Mutlu olabilmek sahip olduklarının farkına varabilmektir. Ben paranın mutluluğa katkıda bulunacağını inkâr etmiyorum, ama tek başına paranın da mutluluk getireceğine inanmıyorum. 
Yaklaşan 18 mart kazanılan Çanakkale Savaşı paranın yeterli olmadığına en güzel delildir. Düşmanların her türlü mühimmat yeterliliği karşısında Türk Milletinin fakirliği ama inancının zenginliği Çanakkale Savaşında bizim galip gelmemize neden olmuştur.
Düşünelim...gazilerimize yüklü bir paramı istersiniz yoksa kaybettiğiniz uzuvlarınızı mı? diye sorduğumuzda alacağımız yanıt onların mutluluklarının anahtarı olan "tabiki uzuvlarımız" yanıtını duyar gibi oluyoruz. 
Görüldüğü gibi galibiyetin sırrı ve sonucu para değil mutluluktur. Mutluluğumuzu engelleyen şey para değil karşı tavırlardır. 
Aç çocuğunu doyurmak için bir somun ekmek çalmaktan hapse atılmış kadına biraz paranın hayatına katkıda bulunup bulunmayacağını sorun. Diğer yandan çok zengin ve güçlü ama kör bir adama sağlıklı bir çift göz için nelerden vazgeçebileceğini bir sorun yada benzer soruyu Güneydoğuda bacağını mayın yüzünden kaybetmiş askere sorun. Bu tür örnekler sonsuz sayıdadır ve bu aşamada gereğinden fazla kaçacaktır. 
"Para her şey değildir" sözü felsefi, sosyal, tarihsel ve ekonomik boyutlarıyla son derece aldatıcıdır. Evet, para kesinlikle herşey demek değildir ve buna hiç şüphe yoktur. 
Toplumun en küçük yapısı olan aileyi ayakta tutan şey para değil mutluluktur. Hatta bunu parçalanacak olan ailelerin mahkemelerde verdiği yanıtlardan daha iyi anlıyoruz. 
hakim soruyor; 
- boşanma sebebiniz nedir? 
cevap: her zaman aldığımız şiddetli parasızlık değil şiddetli geçimsizlik oluyor. 
Bu örnekten de anlaşıldığı gibi para mutluluk getirmez, mutluluğa para katkıda bulunur diyor, tüm yaşamımızın sağlık ve mutlulukla geçmesini dileyerek bitiriyorum. Yeter ki en azından doğru yaşamaya yetecek bir mutluluğumuz olsun.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

-
Resim
 Sevmek Belası İfadelerin içimizden çıkıp gitmesini kafaya taktıysak ve öyle rahatlayacaksak çıksın gitsin. Kırılmak yıllarımızı alacaksa eskisinin üzerine yenisini koymanın anlamı yok.. çıksın gitsin. Güzel günlerin özlenmesi kadar acı ve normal bir şey yok. Istıraptan zevk alanlara çok mu güldük bilmem ki. Kalbimize gelmeyen kalmadı şu hale bak. Bir nefes kadar yakın olduğumuz zamanların hiç kıymeti bilinmemiş gibi. Küçük dedikleri dünya koskoca şehirden gerçekten küçük gibi. Bir tesadüf bile rüya olmamalı her şeyi görüp yalnızca tesadüfü rüyalara bırakmamalı. Yüreğimiz boğazımıza yapıştığında bilhassa. Sarılabilmeliyiz en azından çok sevenlerin buna hakkı var. Sımsıkı. Yürekten daha sıkı. Şimdi hayalini kurduğumuz o günleri hayalsiz yaşıyoruz. Sıfırdan hayal kuranlar bile 1-0 önde.  Güzel günlerin toyluğa denk gelmesi kadar berbat bir şey yok. İnsan en hakiki dersi severse alıyormuş. Kişiyle değil her şeyle. Kalbin firakt...
Devamı
-
Resim
  02:42 Kendime bile anlatamadığım zamanlar var artık… Dilimin dönmediği, içimde kıvrılıp sessizce bekleyen hisleri yazıya döküyorum. Eskiden nadirdi bu sessizlikler şimdi günlerimin rutini oldu. Yazmak, artık bir ihtiyaç değil… bir sığınak. Marguerite Duras, “İnsan içinde bir yabancıyı barındırır; yazmak, işte o yabancıya ulaşmaktır.” diyor. Ama sevgili Marguerite, benim içimdeki yabancı değil… O, beni bana yabancılaştıran. Varlığıyla eksilten, yokluğuyla unutan. Sessiz çığlıklarımı duymak istemeyen bir sağır. Ve ben bilirim; kalbine en yakın kulağa sahip olan hep oydu. Yine de en çok o sustu bana. Duy beni… aşkın içinden geçip yarım kalmış bir sesim artık. Hem sağır, hem dilsiz bir özlemle… seni çağırıyorum. Yüzünü içime düşürdüm yine... Yazıyorum. Kaçıncı kırılış bu, kaçıncı rüyanın içime saplanışı? Kaç kere daha sensiz uyanacağım, bilmiyorum. Sen… Hayallerimin kokusunu taşıyan büyü, Bir zamanlar fırtınamdın, Sonra en büyük sessizliğim oldun. Huzur sandığım h...
Devamı
-
Resim
  Geceden aydınlık sabahlara uyandığımız günleri hızla geride bırakıyoruz. Alametlere ihtiyaç duymadığımız ahir zamanın bir parçasıyız artık. Ramazana eriştik sevincini son 9 gün kaldı hüznü ile  birlikte yaşıyoruz. Şaşırdığımız durumlar o an normalleşiyor, biz normallikten gittikçe uzaklaşıyoruz.  Dünyanın bir ucunda "Allah'tan başka ilah yoktur, Muhammed (sav) onun kulu ve elçisidir." inancımıza mutabık kardeşlerimiz zulüm altında bizler ise dünyanın bir  ucunda zevk sefa içindeyiz. Ramazana eriştik diye hayali huzur bahçemizde gezinirken, kah ne yiyeceğiz kah ne yedireceğiz derdiyle dertlenirken ekmek kırıntılarını topraktan eleyen elediği kırıntıları ıslatıp ekmek yapma çabasıyla çaresizlik arasında gidip gelen teyzelerimize dua ediyoruz.. eski ramazanlar kaldı mı derken aslında bu Ramazanın normal bir Ramazan olmadığını unutuyoruz ya da kabullenmek istemiyoruz bilmiyorum. Rabbimizden imanlı iyi ve kolay ölüm istiyoruz ölümün bile hayırlısını istiyoruz amma ...
Devamı